Avata (Kompjutorei)

Hee di Sigg_is_op Kölsch
(mieh kölsche Sigge)
unn jeshrivve wii_mer_t_shprish
(mieh Sigge jeshrivve wii_mer_t_shprish)

Ene Avata ess en Zoot Beld odder Fijur en Kompjutere, wat wie en Pop em Thiater för ene Minsch shteiht. Et jit se als nomaal unbewääsch Belldsche, als Animeete Jraffikke, un och met künnßlejje Shtemm, ävver dat eß sëllde.

Ene Avataa kam_mer och alß en künßlesh Person, sujaa medd_en eije Persönleschkeit aansinn. Op jede Fall donn de Avataare als Shtälverträdder för en reshtijje Päsoon en de wichtuälle Relitääte opträdde. Natöörlesh kann et sin, et es jaa kein ääshte Päson dohenge söndern, en Famillisch, udder söns e Schmölzje. Aanwennde deit mer se zom Zeije en Kompjuto-Spelle, en Chats, un esu Kröhmsches, ävver och em ßööviß. Ander Aanwendunge jidd_et em teschnesche Ennsatz.

Wo kutt dat häa?

Dat Woot „Avata“ shtammp uss_em Sanskrit, dämm Lattein fun de Inder. Do meint Avatāra orsprönglesch enen „Afshteesh“, zem Beishpell uss_em Hemmel, allsu wann ene Jott sech op uns Ääd erunger schwenge deiht un bei uns kütt. Dä Bejreff dun de Hindus en de Houpsaach bruche, öm övver de Inkanazjuhne fun dänn iehrem Jott Vishnu ze schwaade, dä ene weschtijje unger dänne iere ville Jötter eß.

Bööscho

• Oliver Bendel: Avatar. En: Peter Mertens: Lexikon der Wirtschaftsinformatik, Springer, Berlin, 2001, ISBN 3-540-42339-7
• Christian Lindner: Avatare - Digitale Sprecher für Business und Marketing, Springer, Berlin, 2002, ISBN 3-540-43992-7