Klütt
En Klütt es e schwatz Dinge, wat mer en der Ovve dejd för doh ze bränne, wem mer et wärm hann well.
En Klüdd es etwa hallv esu fill wi enne jevöönlijje Muurziijel, wi mer se fum Boue kännd. Klütte weede heezolandt beij Rhingbraun jemaat. Do betrigg dä Klüttemann sing Klütte, un di schött e oddo drääht e beij uns en der Käller wäm mier de Klütte krijje. Dad es fö jevöönlisch eij Mool em Jooh, un mir hoffe, dat mer em Frööjooh no jädd övverisch hann, weijl em Winnte Klüüte kooufe fill düürter es wi em Summer. Esu lang wi mer der Ovve aan hann, jeijt de Mamm der Daach övver ens en de Källor un deijt doh de Klütte fum jruuße Houfe en enne Klütteschtändo stivvelle, un dä weed dann doh unge praat jestalldt. Dat määt se esu fill, wi se läddijje hätt. Wänn dann der Papp des Oovens fum Deens heijm kütt, un och di jruuße Pänz, wi se fun der Ärbeijd un fun der Schull kumme, joh doh nimmp jeede esu enne Stänndo med erop, su lang noch eijne doh schteijd, un brängk en nävve der Ovve. Esu ham mer emmer jenooch Klütte för ze schtoche doh.
Di Klütte weede wi jesaat en der Braunkoole jemaat. Doh dunn riisijje Maschiine de Ääd fottbaggere, un doh drunge es en schwarz brunge Lare, di weed och fottjebaggod, un watt dohfun nit jlisch noh'm RWE jeijd för Schtroohm druß ze maache, dat weed zo Klütte jepräß. Di senn ußße eröm jladd un jlänze, un op dä zweij anndere Sigge es dat nidd esu, un doh weed 'em Präßwerk sing Siejel henjemaat. Esu wesse mir, wat dat för Klütte senn. Wischtijj es o noch, dat dat Klüttemattrijaal nedd naß eß. Je mieh Feuschtischkeijd en dä Klütte nämlisch dren es, öm esu schlääschter dunn se bränne, un öm esu mieh dunn se kwallme. Un dat künne de Minsche jaa nit ligge, wänn ed uss'em Ovve kwallmb un schtingk! Dröm dunn se och beijm Klütte Präße öff nuur janz kleijne Bruch nämme fun däm, wat dä Baggor livvert, weijl mer dä jood drüsch kridd un beijm Präße weet e o noch jood wärm. Dat driev de Feuschteschkeijd erus.
