Wochedaach

Hee di Sigg_is_op Kölsch
(mieh kölsche Sigge)
unn jeshrivve wii_mer_t_shprish
(mieh Sigge jeshrivve wii_mer_t_shprish)

Enne Wochedaach eß enne Daach fun der Woch. De Woche hann bëij ůnß sibbe Daare. Dat eß ävver och sönß woh op der Wält dor Vall. Drömm nemmp mer och aan, dat dat med dä sibbe Dääsh ald janns amm Aanfang fun der Minschhëijdt esu jemaat woode eß, un dat sesh do nix draan jeänndot hät, wie sesh de Minsche övver de Konntinännte fodeejlt han.

Bëij onß sin de eezte fönnef Daare en der Woch de Wärrekdaare, der Samßdaach eß esu dozwesche un eß för de miihßte frëij, un der Sunndaach eß ėmmer enne frëije Daach. Dat kütt uß de Bibel, wo joh dren shtëijt, dat der leeve Jodd am sibbentde Daach noh dr Schöpfong eeds enß e Päußje jemaat hät, un dat sůll unsere Sunndaach sinn.