Urkers Platt

Hee di Sigg_is_op Kölsch
(mieh kölsche Sigge)
unn jeshrivve wii_mer_t_shprish
(mieh Sigge jeshrivve wii_mer_t_shprish)

Dat Urkers Platt es en nedersächsesche Sprooch udder Dialekt. Mer kalld_en en de Jemeinde Urk, di fröher en Ensel wohr, janz em Weste vun de nederlängsche Provins Flevoland. Hä billd_ene Övergangk vun de nedersächsesche Sproche en de nöödlijje Nederläng noh de nederfränkesche Shprooche, woh orr_et Nederlängsch bei_jehöht. Dä ongerscheidt sej_öhndtlesch vun däm Nedersächsesch, wat mer em Noode vun Deutschland kalle deiht, woh de Lückscher von doh och Plattdüütsch för saare.

Woh dat Urkers Platt jekallt weed, loor onge, lenks vun de Medde

Dä Gerrit Pasterkamp hät Bööscher op Urkers Platt jeschrevve. Doh sin övversatz Psalme bei, un och jet för de Ongerhalldong.

Urk wohr bes en et Johr 1942 en Ensel, un es dann aan der Noordoostpolder vum de Zuiderzee aanjewaahße. Zick dämm hät sejj_et Urkers von dä Ensell och en dat neue Land drömröm verbreidt. Of et em Meddelallder ene Ennfloß vun Kölle op dä Dijaläk en Urk jejovve hät, es nit kloh, un ärsch onjeweß. Jeweß es, dat de hallve Ensel em Johr 966 aan dat Kluster vun Zint Pantalejon en Kölle verschenk woode es.

För Nohzelässe

Dä op holländesch jeschrevve Atikel „Urks“ en däm Booch vum „Harrie Scholtmeijer: Taal in stad en land: Utrechts, Veluws en Flevolands“, Sdu Uitgevers, Den Haag 2002, ISBN 90-12-09008-3

Websigge

• Websigg vum „Urker Dialektkries“
• e Wööterbooch Urkers ↔ Nederlängsch met öm de 650 Enträsch eröm, enm Juno 2010
• ene koote Atikel övver de Bänd Leuster, di hann_en CD deils op Urkers Platt opjenumme