Stėchwoot

Hee di Sigg_is_op Kölsch
(mieh kölsche Sigge)
unn jeshrivve wii_mer_t_shprish
(mieh Sigge jeshrivve wii_mer_t_shprish)

Dat Stėchwoot widd_e beßje ungeschiidlish jesinn, jee noo_dämm in wat förr_ennem Zosammehang mer_et bruch.

1. Beim Tiatershpelle

do iß da e Woot wenn dat Eijner op de Büün passend säät, dann weed ene Andere do drop automaatish in singe Roll irrjendjett jannz beshtemmptes dunn, dat han se schwer enntränniert.

E Beishpill:  In dämm Stöck Dä Wiiße Oohß em Schniishtorm, saarenß dä Comte Bieß de Marque, dä setz en Iiwishkeijd en der Dekkorazjoon eröm weijl_e vunn do optredde moßß. Do ess_et wärrəm unn duußter unn mer küünnt noh aan_et Ėnnschloofe kumme. Ävver in dämm Oureblekk, wo hä sing Shtechwoot hüürt — dä Mooler Bleumisch kriisch_op_de Büün „Moßtert? Minge schööne Moßtert!?“ — do weed der hinger de Büün hellwaach unn weed tirekk in Jedannke zälle: „Ein, Zweij, Dreij, Zack!“ un weed de Düür oprieße — womit he singen Opptritt op die Büün hätt — un zwa jannz jennau in demm Mommennt, wo dä Mooler Bleumish met däm Billd en de eijne Hannd_un däm Pott Mostert inn de andere Hannt, op dä Leijder et Övverjeweesh krääje hätt — un eraff krach. Su shteijt dä Comte Bieß de Marque esu dat dat Bild inn triff un singe Kopp meddsen do dorrsh jeijht oone dat hä sich do ürjenndwi bei wih dunn künnt.

2. Beim Nohschlaare

em Kattalooch, em Nohkiksel, enn_em Verzeijshniß un esu …

3. Em jannz nommaale Levve,

do künnt mer_t esu äklääre: Eetz shtisj_et Der im Jedäshtniß, dann shtisj_et Der inn_et Jedäshtniß.

Luur och noo: Schlaachwoot, Lemma, un Aproppoß, ußßdeämm: Tesaurußß

Dä Artikel iss noh koot. Äwwä eä könnt bald enz länger sinn, wenn do mithilfs.
Jlich aanpakke? Dann loß jonn!