Odin (odde och Wodan) es ene Jott van d'r jermaansch Mytholojie, woa hä als Jöttêfader jillt. Zedemm es hä dä Fatte vamm Thor on och van velle angere Jötte on Jöttesche.

Odin en en schwädisch Version van de Edda (1886)

Noam un Etymolojie

Ändere

Dä Noam Odin kütt vemootlich vamm ahljermaansche Woêt füê Woot, wat zwar em Huhdütsch maa esuvell wie "Sickig sinn" heesch, em ahljermaansch ävve och sujet wie Liggeschaff heesche kann. Dä Noam hätt senge Uêsprongk emm jemeenjermaansche Jöttênoam *wo​ðanaz (wedderherjestellt), van demm sich o.a. et ahlängelsche Wōden, et ahlsässesche Uuoden, et ahlneddelängsche Wuodan on et ahlnordsche Oðinn avliggk.

En d'r Interpretatio Romana hann de Römsche denne Odin met denne singe Jott Mercurius verjliche, weßwäje de Meddwooch (en de romaansche Sprooche es d'r Daach noah'm Mercur benanngk) höck denn Noam vamm Odin hätt. Em Huhdütsche kamme dat zwoar net mieh tireck êkenne, ävver z. B. em Engelsch (woa me d'r Daach als Wednesday kennt) on em Neddelängsch (doa heesch et Woensdag) fengk mer't noh.

En d'r Mytholojie

Ändere

En de Eddas es Odin vüêallem als bövverschte Jott van de Ase-Familisch bekanngk. Et jitt Löck, die denke, dat iehzigge ejentlesch dä Tyr dä bövverschte Jott van de Jermaane woêr, och wenn me sich doarüvve noh net esu seche es. En de ahlnordsche Verzällcher es hä de Fader vamm Thor un rejiert van senge Palast Valaskjalf uss de Jöttewelt Asgard (dat es, woa sich och Walhalla befengk). Senge hellije Speer heesch Gungnir, on wood vanne Zwerje jeschmeed. Dä Odin es övvrijens och bekannt doafüê, dat he maa eckersch een Ooche hätt.

Odin hätt eenije Huusdierche, z. B. seng Pääd Sleipnir, senge Raave Hujin on Munin, esuwie zwej Wölêfe, die Jeri on Freki heesche.

Literatur

Ändere
  • Rudolf Simek: Lexikon der germanischen Mythologie (= Kröners Taschenausgabe. Band 368). 3., völlig überarbeitete Auflage. Kröner, Stuttgart 2006, ISBN 3-520-36803-X (Erstausgabe: 1984).
  • Arnulf Krause: Reclams Lexikon der germanischen Mythology und Heldensage. Philipp Reclam Jun., Stuttgart 2010, ISBN 978-3-15-010778-2.