Hee die Sigg es op Kölsch
(mih kölsche Sigge)
un jeschrevve wie beim Wrede
(mih Sigge jeschrevve wie beim Wrede)

E Weckelditz un e Weckelditzje es e Ditzje wat noch en de Wendelle litt, un wat mer noch weckelle moß. En dämm Allder sen de Puute söß wie Zuckerhätzje, mer moß se einfach jän han. Esu lang wi esu e Ditz noch nit op et Pöttche jon kann, moß et jeweckelt wääde. Aanfangs kann et jo noch nit setze, un schunn jaa nit loufe, jo nit ens kruffe. Wann dat Klein ävver aan ze kalle fänk, dann es och die Zick för op et Pöttche nit mieh wick, stonn un jon künne de Pänz dann ald. Wann eine öphürt, e Weckelditz ze sin, dat is janz ungerscheidlich. De eine wolle et janz doll, de andere wade jän noch af un loße sich fläje. Met zwei Johr äver han et de miehßte henger sich.

Weckelditzje

„Ahle“ Wickelditze Ändere

Bei Jeläjeheit wed ald och ens för ene äählere Panz un för ene Erwahßene „Do benimmps Desch wi ene Weckelditz“ jesaat, wann sesch eine besonders doof aanstellt un selvs nix künne well. Krank ahl Lück weede af un zo ens widder wie de Weckelditzjer, wann se verliehre, dat mer op der Klo jon kann.