Shmėkk

En Shmėkk eß enne dönne Stekk medd enem Jreff am eijn Eng un ennem Siiel odder enne dönne Shnuur am anndere Eng draan. Di zwäij sin unjefääer ejaal lang. Dä Jreff nemmp mer en de hand, un dann kam mer med dämm Siiel en do Luvv enne Knall maache, wem mer en plözzlijje Bewääjung määt — di moßß nuur flökk jenooch sinn. Dat weed jebruch zom Bäijshpiiel öm Pääd aanzedriive. Kam mer och Lück met äshräkke, odder bäij Prozeßßjoohne dä Lücksher en Freud maache. De Pänz bruche en Shmikk för iir Dilldöpp aanzedriive. Wemmer net oppaß un triff ene Minsch domet odder e Diier, do kam mer di shweer voläzze.

Shmékk

Schmecke jedd et en jruß un kläijn, en lang un koot, en schweer un läijsh un och in en fiilfälltije Varijannte, di nit unbedingk för de nommaale Forwänndung jemäijndt sinn. Zom Beijshpill frööer för de Follter, met viile Ledder Schnüür draan, odder met Hooke un Stäijn for et Jäijßßelle oder om wäm de Reßß ze jävve. Et jitt extra jruuße dekke shweere för em Zirrkuß odder op de Shtrooße zom Show Maache un förr et Wärreffe. Mannsch Schmėk wälle de Lück als e Shippzeush bäij em Knuutsche un esu jät hann. Natüürlich wed e jannz Däijl Shmikke för Diiere ze Dirrijiiere un ze Läijte enjesaz. Raupdiiere Dreßßiiere wöör oohne Stek odder Shmek waashäijnlish zimmlish shwiierish.