Literat

Em Fastelovendsverein hät me vil Poßte un Pößje ze verdeele, domet de Metjleeder ire Spaß un ier Freud han. Der Literat es ene janz weschteje för die Vereine, die en Setzung maache, un weed öf ongerschäz, un es och med reschtesch Ärbött verbonge. Dr Literat loohrt un hööt sesch de Redde un de Künnßler aan, lang ieh dat die optredde, un bout et Projramm zosamme för de Setzung. Hä moß wesse, wie sing Vereinskolleje un de Jäß drop sen, wann wat jespellt wöd, jesaat weed, un wann de Zojabe komme dörve un wann nit - weil söns et Projramm dorjenande jeröht. Dat hät dä Literat ald all akorat jeplant, lang befür de Setzung ahnfänk, un hä loohrt dernoh, dat dat och all flupp. Hä hängk aam Händie, un weiß woh Stau es, un wä jetz em Taxi sez op däm Wääech en 'sing' Feßhall, wann de Setzung alld am loufe es, un hät kei Rouh, beß dr letze Optred henger em lit un övver de Bühn es.

Dä Literat es ävver och dä de Klöpp vun de Kolleje kritt, wann en Redd nit aahnkohm, de Jecke nit jelaach han, ode jans fies, dr Kardinal zu schwaz jemoolt wod un dat Fett öffentlesch zerök schmiehß, watte avkräje hät. De Literate werke mieh em Verborjene, un wan se ier Job joht maache, da merk mer dat do drahn, dat mer en supper Stemmung hät un alles läuf un et fälld einem nix op.

De Literate berode och de Künnßlere, dat di sesch op de Minsche enstelle. Do jon de Literate öff noch jraad vörm Optrett bei en Band un sare: „Loß jet leis aanjonn,“ oder „Jetz maat ävver öhntlisch Stemmung! Un de Trumm jeklopp!“ Dä Ongerscheed zwesche em Mann un ennem Vibrator kütt om Möhneball velleisch joot, doch nommedaachs bei de Puute-Sezung moß me dä nit han, och wän de Kleine bestemmp wesse, wäh bei inne doheim dr Möll eraf dräht. Su extrem es dat sellde, ävver et es schonn jood, och op de leise Tön aachzejevve. Öm esu besser es dat dann, wann de Veraanstalldung joot jelonge es! Do vreue sesch de Literate, de Minsche, un de Vürständ.

Literate verzälle

Un jez sidd ehr dran!