Klüngel
Klüngel es wat dä Kölsche määt, wann hä jet op de Bein stelle moss. Hä kann nix und deit nix, ävver hät krit dat hen. E besje spät, e besje vill ze düer, un och nit janz reschtesch, süüd et us wie wenn et dann doch noch fluppe däät, weil et enne Knubbel andere hen krit. Di krijje natürlisch wat doför. Ävver mer weis et natürlesch och nit, also keiner weiß jet, vür allem die nit, die zevür dovun jewoß han sulle, han jar nix met ze krijje. Es jan vun sellver esu jekumme. Also Klüngel fingk in uns Stadt nit statt! Dat kennt mer hee jaa nit!