Köbes
Dä Köbes is der Jung dä et Kölsch udder in Düsseldorf udder Krieevel och dat Altbier op der Desch brängk.
Dä Köbes hätt en bloue Vüürbinder un en Läddertäsch aan. Fröher (un in ville Brouhüser och noh hück) moot hä 't Bier an d'r Thek selvs zahle bevür hä 't aan dä Jast verkäuf. Hä hätt ene Kölsch-Kränz, dä Löcher hätt för de Kölsch-Stange. Mer säht, dat fröher dä Köbes keine richtije Kellner wor un doröm hätt mer em kei Tablett jävve künne (dann wör alles umjefalle) unn och nicht vertroue könne dat hä et Jeld aanjitt.
Woröm dä Köbes heiß weiß hä selvs nit esu jenau. Et es ene aale Bejreff, der sich alt vür 200 Johr dorchjesätz hätt. Mer säht dat domols vill jung Lück als Köbes jeärbeit hann, die op däm Wääsch wore noh däm Jrab vum hillije Köbes in Santiago di Compostela (dat es en Spanie). Dat wore dann de Köbespiljer, un desderwejen hatt mer se eifach Köbes jenannt. Ob dat stemmp? Mer weiß et nit.
Köbes es nit eifach en Kellner, Köbes es en Berofung. Dä Köbes es stäts däm Kölsch verpflichtet un nit däm Jast. Mer sullt im nit im Wääsch stonn. Dä Köbes nemmp et leer Jlas fott un brängk e neu, ob do 't no wells udder nit. Wellste kei Kölsch mih, mosste ene Bierdeckel op et Jlas dunn, un dann weiß hä Bescheid.