Fringse

Fringse heijß jet herbeijzoubere ohne daßß de weijß wo et her kütt. Oder angers jesaat: jet nähme watt do jläuvs datt do et hann sullst äwwer net dörfs, vumm Jesätz heä. Noh_m Zweijde Welletkriesch hätt mer vill jefringst, äwwer hück ka_ma dat o_noh donn, zem Beijspill wa_mer sisch vunn dä Bouställ paar Steijn hollt oder en Sack Zement, dat eßß ja net diräkk Diebstahl äwwer och net rischtisch.

Fringse kütt vum Joseph Kardinal Frings. Vunn dämm hätt mer jejläuv dat er fringse janz joot fingk, obwohl so pauschaal hätt dä datt nit jesaat.

Hä hät dat Fringse nit äfunge, hä häd_et onnit esu jenannt, ävver de Kölsche han fö_Kloüje ii dat mer fohungere ow_äfriiere däät, „fringse“ jesaat, fö_iim_tse Iiere. Dat koom im Winte 1946/1946, tiräk noh'm Kreesh. Dat woo enne biistish kaale Winnte un de Lück em Rhingland hatte nix ze esse un et jov su joot wi nix zem Shtoche. Ävver et woote ald widder joot klütte jemaat, dä Darebowe un de Bärrshwärrke leefen ald widder. Ävver de Klütte woote noh Frankrish jevaare med'o baan, un de hüüser woore kapott vun de Bombe un Dürre un Finstere fäälte amass. In singer präädish op Silvester hät dä Kaddinal Frings do eets jesaat:

„Wir leben in Zeiten, da in der Not auch der Einzelne das wird nehmen dürfen, was er zur Erhaltung seines Lebens und seiner Gesundheit notwendig hat, wenn er es auf andere Weise — durch seine Arbeit oder durch Bitten — nicht erlangen kann. …“

Donoh wo dat da esu shtell in Engelbäät dat mer jaa nix mih_hüüre_kunnt, nix, on_nit:

„… Aber ich glaube, daß in vielen Fällen weit darüber hinausgegangen worden ist. Und da gibt es nur einen Weg: unverzüglich unrechtes Gut zurückgeben, sonst gibt es keine Verzeihung bei Gott.“

Dat hät wall käjne metkrääje. Se woare all_tso beshäfftish, innerlish Bäjfall ze klatshe un dat Fringse en jedanke tse orrjaniseere. un shtatt met zwej Klütte — en jede Hand äjn — wi dat dä Frings dat villääjsh gedaach hät, jo do sinse met Bollerware, Säkke om Rögge, sujaa met Läjderware vull Klütte, uß Gereon erus_jeshleshe_kumme.