Faado

Faado ess wammer et ärme Dier hätt un uch noch unbeding meint, do drüvver singe ze mösse. Passeet at ens, wann ene kölsch Imi us Portejall kütt, iss ävver sons nit su de Saach vun de Kölsche. Mir schwaade uns de Schnüss, bess et Hätz nimmie wieh deiht. Dann es et wedder joot, mer drinke eene dropp un datt wor et dann ävver och.