Bloohß (Eijnbilldungk)

En Bloohß em Kopp — dat weet och ald enß en Seijfebloohß, (ävver dat iß preußßisch Huhdeutsch — odder en Rosiihn em Kopp — datt ißß wem mer jett denngk, unn jett meijnt, et jleuf, sich villeijsh drop verlööt, un mer ißß verloore, et woo nit wooh, un iß nit woo jewääse. Do säät mer hingerher, wam mer er jemerrək hätt, odder dovüür, wem mer esu enne Jeck, dä et noch nit jemmerrək hätt, wam mer dää warrne odder uss em sibbente Himmel höösh jedd erungerholle wėll op de Ääad, do säät mer do füür: „Do leeven Jott, wat hadd ijjen Bloohß em Kopp“ — Dat iß jo nit sellde, wenn De schwer Ferlieb bißß. Unn dinnge Schwarrəm, jo dämm beßß Do driss ejaal. Ävver Ding Dreum hann Der de Oure ömnääbeld, de Uure verklääv un der Fershtannt op Spaaflamm weijshjekoch. Bis dat tie Bloohß ßijj oppdeijht.

Odder ne anndere Vall, Dir versöök eijner jett opzeschwaade, wat mer nit jleuf, ävver ä probbieert dat. Do weiß nit, et klingk jo wie wenn er et selv jeuve däät un jannz äänz am nemme wööer, un Do denx Der nuur: „Wat schwaad der fürr en Bloohß do heer.“ Shpezjell beijem Spekkeliiere kütt su jet jään vüür, do kam mer met dä Bloohse in dä Vüürshtellung vun der anndere Lück rishtish vill Jelld ensakke, unn vahafftish rish met wääde. „Jo wä lääf dann vun su jet?“ frööshß Do Dish? De Börrsen med de Börsenheiniis], Bannkminnsche, Versisherungßknäächte, [Kunnßßhänntlere, Jallerißte, Kunnßaukzjoone besönders, ävver och anndere Aukzjoone und di Lück, di do draan hänge, de Saachfeshtänndije, Finnannzheijniis, Avvekaate, Stüüerberoodere unn esu, die lääve nit all, un nit nuur, ävver och e jood Deijl, joot von dä Bloose.

Wie jeiht mer medd esu jett ömm? Wann ijj Üsh do ene Rood jevve kann. Wann Üsh su n Bloose bejääne? Övv ess et jannz joot, wem mer för di Bloohß säät „Blooß Der jet]].“