Ongerscheide zwesche Versione vun dä Sigg „Arabische Sprooch“

Inhalt gelöscht Inhalt hinzugefügt
TjBot (Klaaf · Beijdrähsch)
M r2.7.2) (Bot: ußjewääßelt: lmo:Lengua araba, yo:Èdè Lárúbáwá
Keine Bearbeitungszusammenfassung
Reih 1:
'''Arabisch''' ess en Sprooch, wat von övve 200 Millione Minsche op de janze Welt jeschwadt wird. Et jehürt bei de sechs Ampssprooche von de Vereente Natione (zesamme met Englisch, Franzüsisch, Spanisch, Russisch on Schinesisch). Op Arabisch ess och dä Koran jeschrevve, wat dat hellije Booch vom Islam ess. Doröm ess Arabisch für de Moslems ärch wichtich on jild bei dänen als en hellije Sprooch. Dat betriff allerdings nur dat Huharabisch, die Sproochform, die mer en de Schull jeliert kritt. Normal schwade die Arabe nämmich keen Huharabisch, sondern ehr Dialekte, wo se met opjewachse sinn. Anders als wie jetz bei uns mem Huhdeutsch dät dat do och keenem infalle, su em Alldaach op eemol Huharabisch ze benutze – dä dät me hühstens uslaache, weil dat komplett nevven de Kapp wör. Huharabisch nemmp me nur für Zeidunge on Bööche ze schrieve, Ansprooche ze haale on en de [[Moschee]]. Selevs em Fernsinn sinn de mieste Sendunge – wa'me su sare well – op „Platt“.
 
Arabisch ess en semitisch Sprooch (jenau wie Hebräisch on noch e paar andre). De semitisch Sprooche sinn en Art von Sprooche, die met sujenannte Wurzele ärbeede. En Wurzel hät normal drei Konsonante, die zesammen en alljemeene Jrundbedeutung hann. Zom Beispill: De Wurzel k-t-b hät jet met „schrieve“ ze donn. Wa'me jetz Vokale zweschen de Konsonante setz, on vleech noch neu Konsonante dovür udde dohinge (natürlich dat alles net eenfach esú, sondern met System), dann kritt me Wörd erus: ''kataba'' heeß „hä schreev“ (Verjangenheet), ''yaktub'' heeß „hä schriev“ (Jäjenwart), ''maktûb'' ess ene „Breev“, ''maktab'' ess e „Büro“, ''maktabah'' = „Bööcherei“, ''kitâb'' = „Booch“, ''kutub'' heeß „Bööche“ (mieh wie een). Dat mööt att lange met Beispille, für dat me sitt, dat all die Wördche de Wurzel k-t-b hann on jet met „schrieve“ ze donn.