Ongerscheide zwesche Versione vun dä Sigg „Arabische Sprooch“

 

Arabisch ess en prima Sprooch für Jedichte ze schrieve. Irschtens emol jit et extrem vill Wörd, die fass udde jenau etselve bedügge (Synonyme). On zweitens ka'me do wunderbar met reime, weil die Wörd all mem selve System jebaut sinn. Dä irschte bekannte Dichte bei de Arabe ess dä ''Imru' al-Qais''. Dä hät em sechste Jorhondet jeläv, alsu noch vür em Prophet Mohammed. Et Dichte wor bei de Arabe ävve att zigg Langem Tradition jewäs: Jede Stamm hatt singen äjene Dichte. Wenn sich zwei Stämm jetroffen hann, hann die sich zesammejesatz, do moote de Dichte vürtredde on zeeje, wat se künne. Die hann dann Jedichte opjesat övve Liebe, övve Kreech, Jaach on wat net all. Vür allem ävve natürlich wie doll dä äjene Stamm ess on wie blöd dä andre. De Jedichte wurdte net opjeschrevve, sondern me hät se all em Kopp behaale. Och hügg jild et Uswendichliere bei de Arabe noch als en jroß Kuns. Irjendswann hann de Arabe dann och et Schrieve jeliert on ehr äje Schreff entwickelt. De Moslems hann die Schreff em Middelalder nohm Iran, noh Afjanistan on sujar bes noh Indien jebrat, wo se hügg noch von de moslemische Bevölkerung benutz wird. En dä arabische Schreff werde nur Konsonante on lang Vokale jeschrevve, kurte Vokale lööt me us. (Dat ess ävve net su schlemm; me kann dä Tex trotzdäm lesse, wa'me sich e bessje uskennt.)

 

{{Link FA|ar}}