Hee di Sigg_is_op Kölsch
(mieh kölsche Sigge)
unn jeshrivve wii_mer_t_shprish
(mieh Sigge jeshrivve wii_mer_t_shprish)

En Daachkall iß bovve am Huuß un et Räänwaßßer leuf vum Dach do erin, un weed do hin jeleijdt, wo mer et jään hann wėll. Su leuv_et eijnem nit de Wäng_eraf. Uß dä Kall leuf dat Wasser dann ewwens in en Rääntonn, odder in der Bach. Un wo mer su_jet nit hätt, in de Sooht, odder tirek en e Rüühr, un vun do ėn der Kannahl.

E modern leije Daach, met Kall, un Schwallve do drop

Die Kalle sin miehßtenß uß Zinkblesh jemaat oder uß Plaßtik, jannz sellde uß sönß_jet. Unn se sinn unjeväär uß, wie die Rüüere wo se rinnloufe, der Läng lanß op Hallev opjeshnedde. Unjeväär. Wem_mer jenauer hinnluuert, da süüt mer, dat di Kannte noch jet schööner jemaat sin. Rund, domed_et nidd_e_su leijch eß, sich draan wii_ze_donn, un dat se stabiiler op ihr Läng sinn.

De Dijaläkte un wi mer t bochshtabbėerre kann
Dütsch :  Dachrinne
Dremmener Platt :  Kal, Daakal
Jömelejer Platt :  kangel, kornisch, korniiç
Kölsch (Rheinische Dokumenta) :  Kal, Daachkal
Kölsch (Ripoarėsch Töhn) :  Kall, Daachkall
Kölsch (Wrede) :  Kall, Daachkall
Kölsch (Wrede un Akademie jemesch) :  Kall, Daachkall
Krieevelsch (Shprooch) :  Kall, Daakkall
Lattëijn :  canale
Nederlands :  Dakgoot
Pällzesch :  Kandel
Stolberjer Platt :  Kandl

Mer kann Frikadelle drin kööle, wiej_et et Trude Herr en däm Leed „De Kall es verstupp“ besunge hätt. Mer kann och drin drieße, wiej_et dä Kallendrėßßer am Aldermaat ėn Kölle ėm Billd määt. Fö_jewöönlish schmießen de Beum ihr wellke Blädder en der Winnt, un dä Winnd_ess_esu jrooßhäzzish datt_e se wigger_vershenk, un bei unß ėn de Kall versenk. Besönders em Herbß, wenn et schöön naaß eß un se joot klääve, un och flöck jammelish weede, deijt_e dat. Do möße mier de Kall saubermaache.

Websigge Ändere

  Commons: Drain pipes – Sammlung von Bilder, Filemche un Tön op Wikimedia Commons